“Hoe kun je nou een pedofiel verdedigen?” Ik doe de laatste tijd veel zedenzaken. En met die stijging loopt ook het aantal DM’s op. Bovengenoemde vraag krijg ik wekelijks zo niet dagelijks. Het antwoord? Dat lees je hieronder.
Ten eerste past een kleine nuancering. Die vraag impliceert namelijk al dat degene die ik bijsta zich ook daadwerkelijk schuldig heeft gemaakt aan (in dit geval) kindermisbruik. En juist dat hoeft niet het geval te zijn. Ik sta iemand bij die ervan verdácht wordt zich schuldig te hebben gemaakt aan kindermisbruik, en dat is een wezenlijk verschil. Niet geheel onbelangrijk: 1 op de 5 aangiften in zedenzaken is vals. En met dat in mijn achterhoofd begin ik aan zo’n zaak.
Ten tweede is de vraag of mijn cliënt schuldig is helemaal niet relevant. (Aansluitend: ik weet dat dus ook niet altijd.) Dat klinkt misschien vreemd, maar het gaat erom wat uiteindelijk bewezen kan worden. Dát is namelijk een vraag die de rechter ook kan beantwoorden, niét de vraag wat er nu precies gebeurd is. Sterker nog, in heel veel gevallen zullen we er nooit achter komen wat er gebeurd is, dat weten namelijk alleen de mensen die erbij waren (waaronder al dan niet de verdachte).
Maar stel nu dat ik ondanks alles hierboven denk te maken te hebben met een schuldige cliënt, waarom verdedig ik zo’n “pedofiel” dan nog en leg ik niet meteen de verdediging neer? -> Omdat iedereen recht heeft op een verdediging. Dat recht komt voort uit onze Grondwet (artikel 18). Ongeacht de ernst van het feit, ongeacht of iemand schuldig is of niet. Ik geloof in dat grondrecht. Ik denk dat het van groot belang is dat de weegschaal in evenwicht is, dat iedere rechtszaak in balans is. Namens het slachtoffer en de maatschappij spreekt de officier van justitie, namens de verdachte spreken wij. Alleen als beide kanten voldoende belicht worden kan de rechter een weloverwogen oordeel geven over de zaak.
Wij advocaten doen wat wij Nederlanders met z’n allen hebben afgesproken en verankerd in de wet. En voordat hier allemaal reacties onder komen van “ja maar ik zou dat echt niet kunnen!”; dat is ook prima. Daarom doen mijn collega’s en ik dat🙃.
