Strafrechtadvocaten en contant geld. Het blijft een interessante kwestie. Dat je als advocaat geen tonnen cash mag accepteren waar de poeder nog aankleeft lijkt vanzelfsprekend. Maar mag je als advocaat ook geen eurootje in contanten aannemen? Of honderd? De bakker mag dat toch ook?
Op 14 oktober jl. verscheen in De Groene Amsterdammer een artikel met daarin een uitgebreide uitleg over dit onderwerp. Concreet: als je een cliënt bijstaat die verdacht wordt van drugshandel, moet je dan onderzoeken waar je honorarium vandaan komt? Tot de jaren 90 vond men eigenlijk van niet, althans werd er weinig aandacht aan besteed. Pas daarna werden er regels opgesteld die uiteindelijk in 2015 zijn vastgelegd in de Verordening op de advocatuur.
In feite zijn die regels helemaal niet zo moeilijk. Uit artikel 6.27 lid 1 blijkt dat de advocaat zijn of haar betalingen ‘slechts giraal’ aanvaardt. Voorgaande m.u.v. lid 2: tenzij ‘er feiten en omstandigheden zijn die dat [een betaling in contanten] rechtvaardigen’. Maar ook dan (lid 3): enkel tot een maximum van €5000 per zaak of per jaar per cliënt. Indien het zou gaan om een betaling van meer dan die €5000 dan dient de advocaat daarover in overleg te treden met de deken.
Waar vroeger de stapels biljetten gewoon op kantoor bezorgd konden worden, is het wettelijk kader inmiddels dus een stuk strenger. De achterliggende gedachte daarvan is dat we als maatschappij niet willen meewerken aan het vergemakkelijken van het plegen van strafbare feiten (witwassen). En hoewel dat in theorie een goede zaak is, kunnen er in de praktijk toch dilemma’s over ontstaan. Wat doe je bv met een cliënt die geen bankrekening heeft?
Ik citeer De Groene: “De betalingskwestie blijft een ongrijpbaar, grijs gebied. ‘We weten nooit zeker waar het geld vandaan komt’ – dat horen we vaak. ‘Een advocaat is geen rechercheur, hij hoeft geen onderzoek te doen naar herkomst van geld.’ Bovendien, zeggen anderen, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Justitie wast zelf wit als crimineel geld in beslag wordt genomen en in de staatskas terechtkomt.”
Zoals ik al zei: het blijft een interessante kwestie.
