“Aangifte doen na een verkrachting is ongelofelijk moeilijk, maar ga in elk geval het informatief gesprek voeren, om te kijken wat ze kunnen doen”, zo vertelde ik aan VICE Nederland.
Verkrachting is volgens de wet pas strafbaar als wordt bewezen dat er geweld of dwang is gebruikt. Maar in werkelijkheid is er lang niet altijd sprake van geweld bij zo’n situatie: 70% van de slachtoffers ‘bevriest’ en ook kan er bv sprake zijn van drogering. Minister Grapperhaus vindt dat dit anders moet en wil de wet uitbreiden met “seks tegen de wil” als een nieuw strafdelict en hoopt daarmee de “aangiftebereidheid” te vergroten.
Op dit moment doen namelijk maar weinig slachtoffers aangifte: naar schatting wordt 30% gemeld bij de politie. Volgens cijfers die het AD opvroeg bij politie en justitie kwamen er van januari tot oktober vorig jaar 1224 mensen bij de politie om melding te maken van een verkrachting. Daarvan leidden 499 meldingen tot een aangifte. Bij 172 van die aangiften kwam het tot een rechtszaak en 102 keer tot een veroordeling.
Dat zijn er opvallend weinig. VICE belde met mij om te vragen hoe dat kan. Mijn verkorte antwoord: “Het is lastig, omdat een zedenzaak vaak in een intieme setting plaatsvindt. In principe is één getuige, geen getuige, en dat is echt een probleem. Want hoe bewijs je dat er sprake was van dwang?” Het gehele interview lees je hier.
